Over CAS 103-90-2 Acetaminofen

Beschrijving:

Paracetamol, ook bekend als paracetamol, is een chemische verbinding met de molecuulformule C8H9NO2. Het is een medicijn dat valt onder de klasse van pijnstillers (pijnstillers) en koortswerende middelen (koortsverlagers). Structureel gezien is paracetamol een para-aminofenolderivaat. In termen van fysische eigenschappen is paracetamol een wit kristallijn poeder dat matig oplosbaar is in water. Het is algemeen verkrijgbaar in verschillende formuleringen, waaronder tabletten, capsules en vloeibare suspensies, voor orale toediening.

Toepassingen:

Paracetamol wordt veel gebruikt om pijn te verlichten en koorts te verminderen. Het staat bekend om zijn doeltreffendheid bij het verlichten van milde tot matige pijn, zoals hoofdpijn, spierpijn en tandpijn. In tegenstelling tot niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) heeft paracetamol geen significante ontstekingsremmende eigenschappen.

Het exacte werkingsmechanisme van paracetamol is nog niet volledig bekend, maar er wordt aangenomen dat het de remming inhoudt van een enzym genaamd cyclo-oxygenase (COX) in het centrale zenuwstelsel. Dit enzym is betrokken bij de productie van prostaglandinen, die een rol spelen bij pijnperceptie en regulering van de lichaamstemperatuur.

Paracetamol wordt beschouwd als een veiliger optie voor pijnverlichting bij personen die NSAID's niet kunnen verdragen vanwege factoren zoals maagzweren of bloedingsstoornissen.

Gerelateerd onderzoek:

In vitro-onderzoeken In vitro veroorzaakte paracetamol een 4,4-voudige selectiviteit voor COX-2-remming (IC50 voor COX-1, 113,7 μM; IC50 voor COX-2, 25,8 μM). Na orale toediening bedroeg de maximale ex vivo remming 56% (COX-1) en 83% (COX-2). De plasmaconcentraties van paracetamol bleven gedurende ten minste 5 uur na toediening boven de in vitro IC50 van COX-2. De ex vivo IC50-waarden van paracetamol (COX-1: 105,2 μM; COX-2: 26,3 μM) steken gunstig af bij de in vitro IC50-waarden. In tegenstelling tot eerdere opvattingen remt paracetamol COX-2 met meer dan 80%, een mate vergelijkbaar met niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) en selectieve COX-2-remmers. Er is echter geen >95% COX-1-blokkade in verband gebracht met remming van de bloedplaatjesfunctie [1]. De MTT-test toonde aan dat paracetamol (APAP) bij een dosis van 50 mM de levensvatbaarheid van de cellen aanzienlijk verminderde (p